Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

ΚΑΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Ψαλλόμενος εις πάσαν νόσον και ασθένειαν

Ποίημα Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου

Ου η ακροστιχίς
«Ιασε με νόσου πικράς Κόρη, Γερασίμου»


Ήχος πλάγιος του δ΄
Ωδή α΄. Υγράν διοδευσας


Ιάτρευσον Κόρη ως συμπαθής, δεινώς με νοσουντα, κατά σώμα τε και ψυχήν, και αίτει πταισμάτων μου την λύσιν, οιάπερ Μήτηρ Θεού του οικτίρμονος.

Ατρώτοις παθήμασι ρικνωθείς, και νόσο βαρεία, συνεχόμενος χαλεπώς, προς σε καταφεύγω ίνα τύχω, της παρά σου Θεοτόκε ανέσεως.

Σαρκός τας οδύνας και τας πληγάς, θεράπευσον Κόρη τη θερμή σου επισκοπή, και ρωσιν μοι δίδου και υγείαν, ταπεινωθέντι οικτρώς τω ικέτη σου

Αγγέλων η δόξα και η χαρά, χαράν μοι παράσχου, θλιβομένω οδυνηρώς, πικραίς ασθένειαις δια πλήθος, αμαρτιών Θεοτόκε ων έπραξα.


Ωδή β΄. Ουρανίας αψίδος.

Ιαμάτων πελάγη, ως αληθώς βλήζουσα, ίασαι ψυχής μου την νόσον, και τα του σώματος, πάθη θεραπεύσον, και την κατ΄ άμφω υγείαν, δίδου μοι Πανύμνητε, ίνα δοξάζω σε.

Μητροπάρθενε Κόρη, την συντριβήν ίασαι, και τα χαλεπώτατα έλκη, τα της καρδίας μου, τη συμπαθεία σου, και έγειρον με της κλίνης, βηματίζειν πάντοτε, Θεού το θέλημα.

Εκτρυχόμενος σφόδρα, οδυνηροίς πάθεσιν, έρριμαι εκτάδην ως ράκος, ταις περιστάσεσιν, αλλ΄ ω Πανύμνητε, συ μου των πόνων το βάρος, άρον και παράσχου μοι, ρώσιν ευφρόσυνον.

Νεκρωθείς τη κακία, νόσο πικρά πέπτωκα, και πόνους πολλοίς το σαρκίον, Κόρη ετάζομαι, συ μοι επόρεξον, χείρα Αγνή βοηθείας, και της συνεχούσης με, θλίψεως λύτρωσαι.

Ωδή γ΄. Εισακηκοα Κυριε.

Οδυνών απάλλαξον, των συνεχουσών Αγνή την καρδίαν μου, και του σώματος μου ίασαι, πυρετών την φλόγαν την αφόρητον.

Συντριβείς αμαρτημασι, νόσοις συνεχέσθην πολλοίς και άλγεσιν, αλλά συ με ανακούφισον, Κόρη και παράσχου μοι την ίασιν.

Όμβροις θειας χρηστότητος, και το γλυκασμώ τη σης αγαθότητος, την πικρίαν της καρδίας μου, γλύκανον Παρθένε ως φιλάγαθος.

Υπερυμνητε Δέσποινα, την κακακωμένη ζωήν μου πάθεσι, και νοσίμασι και θλίψεσι, κούφισον και σώσον με τον δείλαιον.

Ωδή δ΄. Φώτισον ημάς.

Πλείστοις αλγεινοίς, μαστιζόμενος κραυγάζω σοι Θεοτόκε ασθενούντων προσφυγή, ίασαί με τον ταλαίπωρον ικέτην σου.

Ίδε συμπαθώς, τον εν νόσοις συντηκόμενον, και ελπίζοντα προς σε από ψυχής, Θεοτόκε και παράσχου μοι την ίασιν.

Κέκμηκα Αγνή, και εκλείπω οδυνομενος, τη ευρουση αρρωστια με πικρά, αλλ΄ οικτείρησον τον τάλανα και σώσον με.

Ρώσις αληθής, η θερμή επιστασία σου, γένοιτο μοι και ρυσθήσομαι ταχύ, της ευρούσης ασθενείας με Πανάχραντε.

Ωδή ε΄. Την δεησιν.

Αγγέλων, η χαρμονή και ανθρώπων, η χαρά η αληθής Θεοτόκε, την τεθλιμμένη δεινή αρρωστία, και εν οδύνη ψυχήν μου θεράπευσον, και χαροποίησον αυτήν, ως χαράς αιωνίου υπόθεσις.

Σωμάτων και των ψυχών η τεκούσα, ιατήρα και σωτήρα Παρθένε, τον αναβλύζοντα ρείθρα ελέους, τον Ποιητήν των απάντων και Κύριον, θεράπευσον μου την ζωήν, χαλεποίς ετασμοίς ήδη πάσχουσαν

Κλινήρης, διατελών επί πλείων, και τηκομενος πικρά ασθενεία, σε δυσωπω την πηγήν του ελεους, ελεησον με και ιασαι Δέσποινα, και την υγείαν της ψυχής, και του σώματος αύθις μοι δώρησαι

Ολόσωμον, κεκτημένοις οδύνην, και θλιβόμενος πληγή αφορήτω, και στεναγμοίς την ζωήν διανύων, προς σε βοώ εκ μυχίων καρδίας μου• Aπαλαξον με συμπαθώς, των ευρόντων δεινών με Πανάμωμε.

Ωδή ζ΄. Παίδες Εβραίων.

Ρώσιν καμοί τω ταλαιπώρω, και παράκλησιν παράσχου και υγείαν, και πταισμάτων πολλών, την αφεσιν μοι δίδου, οια πηγή χρηστότητος, Παναγία Θεοτόκε.

Ήλγησαν πάντα τα οστά μου, πικροίς πάθεσι και νόσοις αφορήτοις, και οδύνη πολλή, συνθλίβει την ζωή μου, αλλ΄ ω Παρθένε Άχραντε, λύτρωσαι των οδυνών με.

Γέγονεν όλος μου ο βίος, παθών έμπλεως και πάσης αλγηδόνος, αλλ΄ εξ ύψους Αγνή, ίδε την συντριβήν μου, και ως οικτίρμων δίδου μοι, την κατ΄ άμφω θεραπείαν.

Έπιδε όμματι ευσπλάχνω, ως φιλεύσπλαχνος επί τον σον ικέτην, ασθενούντα δεινώς, Παρθένε Θεοτόκε, και δίδου μοι την ίασιν, και γαλήνη τη ψυχή μου.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.

Ρύπων με ρύσαι, των της ψυχής Θεοτόκε, και ιάτρευσον το ασθενές μου σώμα, σωστικοίς φαρμάκοις, της σης φιλανθρωπίας.

Ατόποις έργοις, συναπαχθείς εμολύνθην, και ελύπησα Χριστόν τον ευεργέτην• συ ουν Θεοτόκε, μετάνοίαν μοι διδου.

Συντετριμμένη, τη διανοία προσπίπτω, και κραυγάζω σοι ο τάλας Θεοτόκε• ιασαι το άλγος, της ταπεινής ζωής μου.

Ίλαθι Κόρη, ώσπερ πηγή ευσπλαχνίας, ταις αμέτροις μου εν βίω αμαρτίαις, και ιάτρευσον με, κατά ψυχήν και σώμα.

Μεμολυσμένος, κατά ψυχήν αμαρτίαις, αρρωστήματι ετάζομαι το σώμα αλλά μη με παρίδης, εις τέλος Θεομήτωρ.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον

Οδύνης χαλεπής με, ρύσαι ασθενείας, και την ψυχήν μου αλγούσαν τοις πάθεσι, τη ρωστική σου πρεσβεία Κόρη θεράπευσον.

Οδόν Θεού παρείδον, και τας ασθενείας, ταις ανηκέστοις Παρθένε ετάζομαι, αλλά τη ση ιαθήσομαι αγαθότητι.

Υψόθεν βλέψον Κόρη, επί την οδύνην, την χαλεπώς την ζωή μου μαστίζουσαν, και συμπαθούς θεραπείας με καταξίωσον.

Υμνείν ου διαλείπω, στόματι αχρείω, σε της ζωής μου Παρθένε την έφορον, και παρά σου θεραπείας την δρόσον δέχομαι.

Τροπάριον Θεοτοκίον
Ηχος γ΄


Καταφυγή και δύναμις ημών Θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια του κόσμου, ταις πρεσβείες σου σκέπε τους δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη Ευλογημένη.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Χαιρετισμοί της Θεοτόκου

Απολυτίκιον. ’Ηχος πλ. δ’.

Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει, εν τη σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο ασώματος λέγων τη απειρογάμω. Ο κλίνας τη καταβάσει τους ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοί. Ον και βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζων σοι. Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Κοντάκιον. ’Ηχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.

Αγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε. (3) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.

Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει. Χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον. Χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις. Χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως. Το παράδοξον σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως, την κύησιν πως λέγεις κράζων.

Αλληλούια.

Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα. Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πως εστί τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλήν κραυγάζων ούτω.

Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.

Χαίρε, των αθυμάτων Χριστού το προοίμιον. Χαίρε, των δογμάτων αυτού το καφάλαιον.

Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι’ ής κατέβη ο Θεός. Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.

Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα. Χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.

Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα. Χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.

Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη απειρογάμω. Και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρία, εν τω ψάλλειν ούτως.

Αλληλούια.

Εχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανάδραμε προς την Ελισάβετ, το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταύτης ασπασμόν, έχαιρε και άλμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον.

Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα. Χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.

Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον. Χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.

Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών. Χαίρε, τράπεζα βαστάνουσα ευθηνίαν ιλασμών.

Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις. Χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.

Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα. Χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.

Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία. Χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε. Μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη.

Αλληλούϊα

Ηκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν. Και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον.

Χαίρε, Αμνού και Ποιμένος μήτηρ. Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.

Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον. Χαίρε, παραδείσου θυρών ανοικτήριον.

Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γή. Χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.

Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα. Χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.

Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα. Χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.

Χαίρε, δι’ ής εγυμνώθη ο άδης. Χαίρε, δι’ ής ενεδύθημεν δόξαν.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη. Και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα. Και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες.

Αλληλούια.

’Ιδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους. Και δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη ευλογημένη.

Χαίρε, αστέρος αδύτου μήτηρ. Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.

Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα. Χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.

Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβάλουσα της αρχής. Χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.

Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας. Χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.

Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα. Χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.

Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης. Χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν.

Αλληλούια.

Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος. Τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον.

Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων. Χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.

Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα. Χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.

Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.

Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.

Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.

Χαίρε, η γη της επαγγελίας. Χαίρε, εξ ής ρέει μέλι και γάλα.

 

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτω, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος. Διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν κράζων.

Αλληλούϊα.

Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστης, ημίν τοις υπ’ αυτού γενομένοις. Εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός, και φυλάξας ταύτην ώσπερ ήν άφθορον, ίνα το θαύμα βλέπομεν, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες.

Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας. Χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.

Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα. Χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.

Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ού τρέφονται πιστοί. Χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ, ού σκέπτονται πολλοί.

Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις. Χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.

Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις. Χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.

Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας. Χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικούσα.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες. Δια τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας.

Αλληλούϊα

Ολον ήν εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως, απήν ο απερίγραπτος Λόγος. Συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε, και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα.

Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα. Χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.

Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα. Χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα.

Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ. Χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ.

Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα. Χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος.

Χαίρε, η κλείς της Χριστού βασιλείας. Χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Πάσα φύσιν Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα, της σης ενανθρωπήσεως έργον. Τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον, ημίν μεν συνδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως.

Αλληλούϊα.

Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επί σοι Θεοτόκε. απορούσι γαρ λέγειν το πως, και παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας. Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν.

Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον. χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.

Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα. χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.

Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί. χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.

Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα. χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.

Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα. χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.

Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι. χαίρε, λιμήν των του βίου πλωτήρων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε. Και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος. Ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει.

Αλληλούϊα.

Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων. Ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε ποιητής ’Αχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας.

Χαίρε, η στήλη της παρθενίας. Χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.

Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως. Χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.

Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς. Χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νουν.

Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα. Χαίρε, η τον σπορέα της αγνοίας τεκούσα.

Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως. Χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.

Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων. Χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

 

Υμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτοιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν.

Αλληλούϊα.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον. Το γαρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί προς γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τον νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα.

Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου. Χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.

Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα. Χαίρε,, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.

Χαίρε, ότι τον πολύφωτον αναβλύζεις φωτισμόν. Χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.

Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον. Χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.

Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν. Χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.

Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας. Χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων, χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος. Και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως.

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες σου τον τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε. εν τη ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνεχών πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας.

Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου. Χαίρε, αγία αγίων μείζων.

Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι. Χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.

Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών. Χαίρε, καύχημε σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος. Χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.

Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια. Χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι.

Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία. Χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ’) δεξαμένη την νυν προσφορών, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας. Και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους συμβοώντας.

Αλληλούϊα.

 

Κοντάκιον. ’Ηχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια

Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια

Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.

Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον

Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον

’Ινα κράζω σοι. χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

 

 

 

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Τη Υπερμάχω

Τ περμάχ στρατηγ τ νικητήρια,

ς λυτρωθεσα τν δεινν εχαριστήρια,

ναγράφω σοι Πόλις σου Θεοτόκε.

λλ᾿ ς χουσα τ κράτος προσμάχητον,

κ παντοίων με κινδύνων λευθέρωσον,

να κράζω σοι· Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.

 

Θεοτόκε Παρθένε


 

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία

ο Κύριος μετά Σου

Ευλογημένη Συ εν Γυναιξί και 

ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου,

ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

 

Αγνή Παρθένε Δέσποινα

Αγνή Παρθένε Δέσποινα, Άχραντε Θεοτόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Παρθένε Μήτηρ Άνασσα
Πανένδροσε τε πόκε, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε


Υψηλοτέρα ουρανών, ακτίνων λαμπροτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Χαρά Παρθενικών Χορών
αγγέλων υπερτέρα, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

Εκλαμπροτέρα ουρανών, φωτός καθαρωτέρα

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
των ουρανίων στρατιών πασών αγιωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

Μαρία Αειπάρθενε, Κόσμου παντός Κυρία

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Άχραντε Νύμφη πάναγνε
Δέσποινα Παναγία, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Μαρία Νύμφη Άνασσα χαράς ημών αιτία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Κορή σεμνή Βασίλισσα
Μήτηρ υπεραγία, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Τιμιώτερα Χερουβείμ, υπερενδοξοτέρα.
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, των ασωμάτων Σεραφείμ
των θρόνων υπερτέρα, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Χαίρε το άσμα Χερουβείμ, χαίρε ύμνος Αγγέλων

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Χαίρε ωδή των Σεραφείμ

χαρά των Αρχαγγέλων, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Χαίρε ειρήνη και χαρά, λιμήν της σωτηρίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Παστάς του Λόγου ιερά

άνθος της αφθαρσίας, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε


Χαίρε Παράδεισε τρυφής, ζωής τε αιωνίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Χαίρε το ξύλον της ζωής
Πηγή αθανασίας, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Σε ικετεύω Δέσποινα, Σε νυν επικαλούμαι

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Σε δυσωπώ, Παντάνασσα

Σην χάριν εξαιτούμε, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Κορή σεμνή και άσπιλε, Δεσποίνα Παναγία

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Θερμώς επικαλούμε Σε
Ναέ ηγιασμένε, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

 

Αντιλαβού μου, ρύσαι με, από τού πολεμίου

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε, Και κλήρονομον δείξον με

ζωής της αιωνίου, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε